«همان ‌گونه که مردم با قیمت بنزین که از ۱۰۰ تومان به ۴۰۰ و ۷۰۰ تومان رسید و قیمت نان که از ۱۰۰ تومان به ۵۰۰ تومان رسید، با قیمت‌های جدید خودرو نیز کنار می‌آیند»؛ این سخنان نجفی منش، رئیس انجمن قطعه سازان خودروست که امروز در یک مصاحبه خبری گفته است؛ سخنی که دو جنبه دارد: فشار و آسیبی که افراد اکنون در جامعه در کلیت حوزه اقتصاد باید تحمل کنند و دوم آن که مصرف کننده چاره‌ای جز کنار آمدن با خواست دولت و فشار تولید کننده ندارد. به گزارش «تابناک»، افزایش دوباره بهای خودرو در بازار رسمی و آزاد که با تصمیم اخیر رئیس جمهور برای مجوز دادن در خصوص قیمت گذاری خودرو با ارز مبادله‌ای رقم خورد، گویا خوب به مذاق خودروسازان و قطعه‌سازان خوش آمده است.

این امر از آنجا آشکار است که گویا این گروه از صنعت، مصرف کننده را سوژه‌ای برای رسیدن به خواست‌های سود محور (اگر نگوییم سودجویانه) خود می‌بیند.

نجفی منش، رئیس انجمن قطعه‌سازان ایران، امروز در مصاحبه‌ای درباره افزایش بهای خودرو با تعیین ارز مبادله‌ای گفت: هر چند مبنا قرار دادن ارز مبادله‌ای، موجب افزایش بهای خودروهای داخلی می‌شود، همان ‌گونه که مردم با قیمت بنزین که از ۱۰۰ تومان به ۴۰۰ و ۷۰۰ تومان رسید و قیمت نان که از ۱۰۰ تومان به ۵۰۰ تومان رسید، کنار آمدند، با قیمت‌های جدید خودرو نیز کنار می‌آیند.

آقای نجفی‌منش راست می‌گوید، زیرا اکنون هم دولت و هم تولید کننده به خوبی رگ خواب مصرف کننده‌ای را که چاره‌ای جز تن دادن به کارهای غیر کار‌شناسی و بعضاً ظالمانه ندارد، به دست گرفته و شناخته‌اند. البته این سخن در یک جنبه به صنعت انحصاری خودرو در کشور بازمی‌گردد، ولی در یک جنبه کلی‌تر، واقعیتی را در بر دارد که در چند سال اخیر، افراد در جامعه با آن روبه‌رو بوده‌اند. در افزایش بهای کالاهای داخلی و وارداتی (با منطق و بی‌منطق) تنها چیزی که گویا مد نظر واقع نمی‌شود، مصرف کننده و پولی است که از جیب وی می‌رود.

از دید تولید کنندگانی اینچنین، مصرف کننده که چاره‌ای جز تن دادن به خواست آن‌ها را ندارد، سرانجام مجبور است خود را با قیمت‌های یک بازار کاملاً انحصاری وفق دهد یا به قول نجفی منش با آن کنار بیاید. دولت نیز که گویا از این واقعیت به خوبی با خبر است، در آنجا که دیگر در مقابل فشار تولید کننده توانی از خود نمی‌بیند، مصرف کننده را مانند طعمه‌ای قربانی خواست تولید کننده می‌کند.

در این گزارش همچنین آمده است، در ماه‌ةای اخیر، پیرامون صنعت خودرو و ضعف‌های ساختاری آن، بسیار سخن گفته شده؛ اما نگاه متولیان این صنعت به مصرف کننده و بازار، فاتحه خوانی بر حقوق مصرف کننده است؛ فاتحه‌ای که البته سال‌هاست صنعت خودرو با رضایت خاطر می‌خواند! مصرف کننده ناچار باید تن به قیمت‌های جدید بدهد و نجفی منش در اینجا حق مطلب را ادا کرده است.

نجفی منش حق مطلب را می‌گوید، زیرا هنوز به یاد داریم که در سال‌های اخیر، بهای خودرویی مانند پراید از کجا به کجا رسیده است! و همچنان این خودرو خریدار دارد، چون خریدار چاره و گزینه‌ای ندارد. نکته جالب در اینجاست؛ در آخرین جوابیه‌ای که انجمن خودروسازان برای پاسخ به خبر تابناک فرستاده بود، در آن از عنوانی درخور توجه برای صنعت خودرو استفاده شده بود: «صنعت مردمی خودروسازی»! آری این صنعت، صنعتی مردمی است، ولی از این دید که مردم و افراد برای آن حکم مهره‌هایی را دارند که از سوی متولیان به گرو کشیده می‌شوند تا خواست‌های یک صنعت انحصاری برآورده شود.

چانه زنی دولت و این صنعت انحصاری در بالا، نتیجه‌ای جز بار شدن فشار بر پایین و کف جامعه ندارد و صداقت نجفی منش در بیان این نکته با سخنی نغز، کاملاً قابل تمجید است. «مردم با قیمت‌های جدید خودرو نیز کنار می‌آیند»؛ این جمله ارزش بار‌ها خوانده شدن و اندیشیدن را دارد، زیرا اکنون نجفی منش، بخش مهمی از درماندگی، ناچاری، بی‌کسی و بی‌حمایتی مصرف کننده ایرانی، نه تنها در قبال قیمت خودرو بلکه در زمینه کلی اقتصاد این روزهای کشور را با این جمله نشان داده است. با بیانی که شباهتی کامل به تحقیر و تخفیف ارزش مصرف کننده ایرانی دارد!

گردآوری : پیچک . نت / مرجع خبر : تابناک
تاریخ درج خبر : 1391/10/30